Ons betree daardie tyd van die jaar wat die son op ’n laer trajek deur die stof-verwaaide Boland sy gang gaan. Dit is in hierdie stowwerige, verlang-na-reën tyd, dat die lig meer gereeld teen ’n laer, sagter trajek ons lewens inskyn en jy aan die eenkant die stof se fladder in die lig kan sien en aan die anderkant, juis op die weerspieëling van die stof en ons stoflikheid, die lig self kan sien. Dit is vroegherfs-tyd — lydenstyd. Die tyd van bewus raak van stof en lig en ons volg die dalende lig oppad na die kruis, die donker en die nuwe dag.
“There is a question that follows me wherever I turn: What is expected of me? What is demanded of me? What we encounter is...
'n Paar gedagtes saam met Pieter om jou te help reflekteer op jou lewe, en dié lewe, hier aan die einde van die jaar....
Spreuke stel Wysheid voor as 'n jong vrou. Hierdie vrou is oortuig dat wysheid soos 'n onsigbare krag is wat verweef is met die...
